بزرگ علوی در سال 1283 شمسی در خانواده ای بازرگان مشروطه خواه به دنیا آمد. پس از خاتمه تحصیلاتش که در آلمان به پایان رسید به ایران بازگشت. در سال 1307 با صادق هدایت آشنا شد و از آن پس اغلب اوقات خود را با هم می گذراندند.
نخستین مجموعه داستان های علوی به نام چمدان در سال 1331 منتشر شد و مورد استقبال خوانندگان قرار گرفت. در سال 1331 رمان چشمهایش را منتشر کرد. این اثر یکی از اولین رمان های ایرانی است که هنوز زیبایی و اعتبار خود را حفظ کرده و خوانندگان زیادی دارد.
علوی در سال 1332 برای درمان بیماری به اروپا رفت و دیگر به ایران بازنگشت. بزرگ علوی از پیشگامان داستان نویسی ایران است که در قیاس با معاصرانش دارای نثری روان و منسجم است و داستان هایش دارای چارچوبی محکم و منطقی است. او که همانند صادق هدایت تحت تأثیر ادبیات اروپایی به نگارش داستان کوتاه پرداخته بود، هر دو توانستند آثاری همپای نویسندگان جهانی عرضه کنند که به اغلب زبان های دنیا نیز ترجمه شده است.
شخصیت های آثار بزرگ علوی علیه ستم ها و ناروایی های اجتماعی برمی خیزند و در برابر سختی ها و ناملایمات به مقاومت و مبارزه می پردازند، همین امر شخصیت های آثار او را از شخصیت های زجرکشیده و سرخورده هدایت متمایز می کند.
از دیگر آثار علوی می توان از : نامه ها، میرزا، سالاریها و تعدادی ترجمه از آثار دیگران را نام برد.
