اسکار وایلد نمایشنامه نویس، نویسنده، شاعر و منتقد بزرگ ایرلندی در اکتبر 1854 در شهر دوبلین به دنیا آمد. پدر و مادرش اهل ادب بودند و پدرش در طبابت سرشناس بود. تحصیلات مقدماتیش را در مدرسه پورتورا در زادگاهش دوبلین به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه آکسفورد انگلستان رفت و در سال 1879 در لندن اقامت گزید. نخستین شعرش را درباره مرگ خواهر جوانش سرود و نخستین مجموعه اشعارش را در سال 1881 منتشر ساخت.
اسکار وایلد در سال 1882 به آمریکا سفر کرد و پس از دو سال اقامت در آنجا به فرانسه برگشت و مدتی در پاریس اقامت کرد و به محافل ادبی فرانسه راه یافت و سپس به انگلستان رفت و به نوشتن نمایشنامه و داستان پرداخت. در سال 1885 با دختر یکی از وکلای مشهور آن زمان ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. اسکار وایلد از نویسندگانی است که ابتدا در خارج از میهن خود و پس از مدت ها در وطن خود مشهور شد.
اسکار وایلد در نوامبر 1900 در پاریس درگذشت و آرامگاه او در گورستان مشهور «پرلاشز» پاریس است. از آثار اسکار وایلد می توان مجموعه داستان شاهزاده خوشبخت، رمان تصویر دوریان گری (1891)، نمایشنامه های سالومه (1893)، بادبزن خانم ویندرمر (1893)، زن بی اهمیت (1984)، شوهر دلخواه (1899) و مجموعه اشعار چکامه زندان ردینگ (1898) را نام برد.
هر چند از اسکاروایلد آثار متعددی به جا مانده است، اما تصویر دوریان گری مشهورترین اثر اسکاروایلد است. ویژگی اصلی وایلد در نوشتن، توانایی او در محاوره و سادگی و شیرینی بیان اوست. اسکاروایلد از لحاظ سبک هنری پیرو تئوری «هنر برای هنر» بود.
