مورچه ها و میکروفون

یک روز چندمورچه در مسیرخود به یک میکروفون رسیدند.آنها نمی دانستند که آن چیست؟
آیا خوردنی است یا نه؟
مورچه ها آن را بو کردند و باهم گفتند ممکن است چه طعمی داشته باشد ،ترش یا شیرین؟
کپل مورچه ی چاق و کوچولو جلو آند و آن را لیس زد  و بلند گفت چقدر بدمزه است اه اه
صدای کپل در فضا پخش شد و مورچه ها گفتند این یک خوراکی صدا دار بدمزه است.
مورچه ها تصمیم گرفتند آنرا با خود به لانه ببرند ولی تعدادشان کم بود و نتو انستند آن را تکان بدهند.
سردسته ی مورچه ها یعنی شاخکی جلو آمد و گفت :
یکی دونفر بروند و بقیه را صدا کنند تا برای کمک بیایند.
وقتی مورچه های دیگر آمدند،دانشمند جلوآمد و میکروفون را بررسی کرد.از بالا به پایین آن را نگاه کرد و گفت باید دستگاهی بسازیم تا بتوانیم این را به لانه ببریم.
مورچه ها هرکدام چیزی میگفتند ،یکی میگفت به خانه ی من بیاید دیگری میگفت نه بگذاریم همین جا بماند .
ناگهان صدای یک جیغ بلند همه را ترساند،وقتی به آن سمت نگاه کردند دیدند برفک کوچولو رفته داخل شی و درحال بازی وشیطنت است.
غرغرو جلو آمد و گفت ای بچه ی شیطون مارا ترساندی این چه کاری بود؟
دانشمند فریاد زد من فهمیدم این شی به چه درد میخورد
این که خوردنی نیست بلکه برای بازی بچه هاست ،آن را به لانه ببریم و برای بچه ها تونل وحشت درست کنیم.
مورچه ها همگی خوشحال شدند و میخواستند شی را بلند کنند که ناگهان صدای پایی به گوش رسید.
پسربچه یی رسید و میکروفون را برداشت و گفت :مامان مامان میکروفونم رو پیدا کردم.
مورچه ها که تمام نقشه هایشان برآب رفته بود تا نسل های بعد هم  ،هرکجا این پسرک را می دیدند ،اورا گاز میگرفتند😅

* این داستان بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.