خانم 38 ساله به قاب عکس کنار تاقچه نگاه انداخت. عکس از وسط نصف شده بود و فقط خودش در عکس پیدا بود. نیمه ی دوم عکس در صندوقی خاک گرفته، در انباری قرار داشت. او تا عمر داشت نمی خواست طرف دوم عکس را ببیند. به طرف او رفتم و غم را چهره اش دیدم. پرسیدم:«چه کسی در آن طرف عکس قرار دارد که از او متنفری؟؟» گفت:«متنفر نیستم فقط میخواهم…»
اشک بر گونه هایش قلتید:«فراموشش کنم……او پسر شهید من است…»
حالا می فهمم غصه مادری که فرزند هایش را از دست داده است چقدر است…
* این داستان بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.
