سلام دوستان، ای فرزندان غیور من، ای دختران و زنان قدرتمند مانند کوه ، ای مردان دلیر ، یلان پردل ، من ایران هستم‌.
سنم بالاست و شاید، اگر شما نبودید، شاید هم الان نبودم؛ ما با هم سختی های زیادی کشیدیم… از چه بگویم … از داغ حمله مغولان به شما بگویم یا از داغ ویرانگری جنگ جهانی به شما بگویم یا…. اما نکته مهم این است ای پسران و دختران من ما با هم این سختی ها را پشت سر گذاشته ایم.
ما باهم از پس این مشکلات بر آمدیم و الان هم اگر همت شما نبود همین منابعی را که در اختیار داریم، دیگر نداشتیم. ما با هم تاریخ سازی کردیم … شاید اگر شما نبودید من داغ ان پانصد هزار شهید جنگ هشت ساله روی دلم باقی مانده بود یا شاید هم اگر شما نبودید این آب و خاک دست نا اهلی بود که دوست داشت فرزندان و جگر گوشه های مرا تکه تکه کند .
خب عزیزان من ، سال جدید آمد …
در این سال نیز با هم متحد باشید زیرا ایرانی ها اگر با هم متحد شوند ، حریف ندارند…
به امید موفقیت شما …
ایران.

* این نثر ادبی بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.