محله ممنوعه ۳

ـــ تندتر برو سرباز! پا تو تا ته بزار روی گاز دیگه! ناسلامتی بنز سوار شدی نگران چی هستی؟!!
ـــ  چشم قربان. ( قربان = سروان پارکر )

*** 15 دقیقه بعد – خانه خانم پرگرین
ـــ نگاه کنید قربان، در خونه بازه! …
ـــ تو همینجا تو ماشین بمون من میرم داخل خونه اگه مورد مشکوکی دیدی با بیسیم اطلاع بده.
ـــ  چشم قربان. خیالتون جمع!

” سروان پارکر با احتیاط زیاد وارد خانه شد. انگار زلزله شده بود. هیچ وسیله سالمی دیده نمی شد!!
در حالی که دست و پایش می لرزید و نفسش بند آمده بود گفت:

ـــ《 خانم پرگرین!… خانم پرگرین!… کسی خونه هست؟!!》
صدایی به گوش نمی رسید!
بااحتیاط بیشتر به سمت پله ها رفت، در حالی که دو دستی و محکم کلت مدل 47 را گرفته بود.
عرق کرده بود … پلک نمی زد!!
در پلکان هم مثل طبقه همکف کسی نبود!!
وارد طبقه بالا شد. زیر لب زمزمه کرد:

ـــ لعنتی! سه تا اتاق داره.
بیسیم خود را برداشت.
سرباز … سرباز … جواب بده!
خبری نشد … دوباره بیسیم زد:

ـــ سرباز … جواب بده دیگه لعنتی!!
جوابی نیومد و سروان پارکر متعجب و هراسان زیر لب زمانه را فحش می داد!!
به آهستگی به سمت اتاق سمت راست رفت که از دو تای دیگر به او نزدیک تر بود و هم زمان دو اتاق دیگر را می پایید!!
به آرامی دستگیره در را چرخاند اما قفل بود.
تا حدودی خیالش راحت شد و به سمت اتاق روبرو رفت. در را باز کرد … خبری نبود!!
خودش را جمع و جور کرد و به سمت اتاق آخر رفت. با خودش گفت این دیگه خودشه.
او که حالا خاطرش از دو اتاق دیگر راحت بود با استرس کمتر و اعتماد به نفس بیشتر پشت در اتاق ایستاد.
با لگدی محکم در را باز کرد!!
متعجب به اتاق خالی نگاه می کرد… هیچ کس داخل اتاق نبود!!
به سمت میز قهوه ای رنگی که آنجا بود رفت و کلیدی که روی میز بود نظرش را جلب کرد.
در این فکر بود که کلید برای چیست که متوجه کاغذی آن سر میز شد. آن را برداشت.
روی کاغذ نوشته شده بود:” اگه کنار نکشی سر خودت هم همین بلا رو میارم !…”

ادامه دارد …

ارسالی از : امیر بهلی

حق نشر این داستان برای داستان نویس نوجوان محفوظ است .