هنوز تویی در من باقیست
ریشه دوانده در چشمه خاطرات
و قامتی کشیده در روحم به بلندای غروب پَسین تنگ
که خود را ذره ذره از بطن وجود به حصار بند بند دفترم در می آورد….
* این نثر ادبی بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.