در این دوران که بیسابقه هست یعنی جدایی و انزوای مردم به دلیل کرونا، همه مردم، بهویژه کودکان، نیاز فوری به ایجاد روابط انسانی، ارتباط با جامعه و تقویت حس خود دارند. والدین میتوانند از طریق فعالیتهای داستان نویسی به بازگرداندن احساس خود و تعلق به فرزندانشان کمک کنند. قصهنویسی یک کار انسانی است که از همه فرهنگها و نسلها عبور میکند و میتواند به بازیابی برخی از عناصر گمشده در ذهن انسان کمک کند. در زیر سه نمونه از فرایند داستاننویسی را برای بررسی مطرح میکنیم.
فهرست مطالب
Toggleداستانسرایی شخصی
گفتن داستانهای شخصی راه قدرتمندی برای شروع است زیرا داستان متعلق به خودآنهاست. ایدههای داستانی را با پرسیدن سؤالات مستقیم در مورد تجربیات دارای بار احساسی که به خوبی حل شدهاند، تحریک کنید. به عنوان مثال، بپرسید “بهترین هدیهای که تا به حال گرفتید چه بوده است؟” وقتی شروع به گفتن کردند، به آنها کمک کنید تا با ملایمت جزئیات ماجرا را بپرسند. به آنها بگویید که می خواهید داستان را در تخیل خود ببینید. کجا بودید؟ کی اونجا بود؟ چه کار کردید؟ حتی اگر پاسخها را میدانید، اجازه دهید آنها گوینده باشند. دخالت یا تصحیح نکنید. سایر سؤالات داستانی که میتوانید بپرسید عبارتنداز:چه زمانی بیشتر از همه ترسیدید؟ داستان زخمت را بگو یا خنده دارترین کاری که پدربزرگ انجام داده چه بوده است؟ این سخنان اغلب خنده را برمیانگیزاند و باعث میشود که بیشتر بگویند. برای تقویت بیشتر عزت نفس، داستانهای خاصی را پیشنهاد کنید که کودک را به عنوان قهرمان معرفی میکند. آیا زمانی را که کلیدهای خاله ات را پیدا کردی به خاطر میآوری؟ از زمانی که آن خرگوش را نجات دادی به من بگو. باز هم، جزئیات را بپرسید. آنها کجا بودند؟ چه احساسی داشتند؟ گفتار شخصی، حس را تقویت میکند و به آنها کمک میکند تا در تجربیات خود معنا را پیدا کنند. هنگامی که فرزندتان در این زمینه تجربه داشت، میتوانید به فرزندتان پیشنهاد دهید از طریق اسکایپ یا زوم یا واتس آپ با پدربزرگ و مادربزرگ یا اعضای نزدیک خانواده تماس بگیرد یا در مهمانیهای خانوادگی با آنها در مورد گذشته صحبت کند. آنها میتوانند داستانهای خانوادگی قدیمی را که اعضای خانواده از دوران کودکیشان به یاد دارند، یا داستانهایی را که از رشد والدینشان به خاطر دارند برای آنها تعریف کنند.
بازیهای داستاننویسی خلاق
والدین و معلمان تمایل دارند برای خواندن داستان برای کودکان به کتابها اعتماد کنند. برای توسعه خلاقیت و احساس تعلق، داستانهای تخیلی خود را با همدیگر گسترش دهید. در این بازی چرخشی، شروع کننده داستان کی، کجا و چه چیزی را تعیین میکند. به عنوان مثال، ممکن است بگویم: “دیروز صبح در پارک یک اژدهای بنفش بزرگ دیدم!” نفر بعدی میتواند داستان را در خط بعدی ادامه دهد. گنجاندن همهی شما به عنوان شخصیتهای داستان در داستان یک عنصر هیجان را اضافه میکند. همه گویندگان داستان را تشویق کنید تا از کلمات توصیفی زیادی استفاده کنند تا شنوندگان بتوانند داستان را تجسم کنند. اگر در ماشین سفر میکنید یا منتظر چیزی هستید، این میتواند یک فعالیت خانوادگی عالی باشد. شما همچنین میتوانید افراد، اشیاء یا ساختمانهای اطراف خود را در داستانها بگنجانید. اگر بچهها بزرگتر هستند، میتوانید یک موضوع یا ژانر تعیین کنید. یا میتوانید با استفاده از سرنخهای داستان، آنها را بهعنوان گوینده به چالش بکشید.
سه نشانه شمع مانند ایجاد کنید: اولین شمع حاوی نام یا تصاویر شخصیتها است. شمع دوم شامل نام یا تصاویر روابط بین شخصیتهاواشیاءاست.آخرین شمع شامل نام یا تصاویر اشیا است. به عنوان یک گروه میتوانید یک کارت از هر دسته بردارید و داستانی بسازید که شامل هر آنچه روی کارت است باشد، یا هر فرد میتواند داستان کوتاهی را که هر سه کارت را در خود دارد تعریف کند. همچنین میتوانید از منابع داستاننویس زیادی که به صورت آنلاین موجود است و باعث تحریک داستاننویسی میشود استفاده کنید.
بیان عملکرد
شما و فرزندتان میتوانید هر یک از این داستان ها را بنویسید، نوارهای کارتونی از آنها بسازید یا ضبط کنید. پس از آشنایی با آنها، به آنها پیشنهاد دهید آنها را با صدای بلند بازگو کنند.
گفتن را با استفاده از ژست، حالت صوتی و حالت چهره تقویت کنید. آنها میتوانند داستانها را با سایر اعضای خانواده به اشتراک بگذارند یا از گفتوگوها فیلم بگیرند و آن را با دوستان یا افراد فامیل که در جای دیگری زندگی میکنند به اشتراک بگذارند. گفتن داستان برای مخاطبان کوچک یا اشتراک گذاری عمومی نه تنها باعث ایجاد اعتماد در گوینده می شود، بلکه روحیه جامعه را نیز ارتقا میدهد.
به عنوان انسان، ما در داستانها پیشرفت می کنیم. اکنون، بیش از هر زمان دیگری، باید داستانهایی را به اشتراک بگذاریم که باعث ایجاد روابط، ارتباطات اجتماعی و عزت نفس، به ویژه با فرزندانمان میشود.