در گرداب افکارم غرق شدم، به خودم که آمدم خود را در خانه ای محقر و ساده پیدا کردم ولی به قدر کفایت باصفا،از همان هایی که پنجره اش روبه گلستان تجلی باز است، درخانه را با رنگ مهمان نوازی رنگ کرده بودند و بوی خوش شکوفه در گرداب افکارم غرق شدم، به خودم که آمدم خود را در خانه ای محقر و ساده پیدا کردم ولی به قدر کفایت باصفا،از همان هایی که پنجره اش روبه گلستانتجلی باز است، درخانه را با رنگ مهمان نوازی رنگ کرده بودند و بوی خوش شکوفه های درخت صمیمیت در اتاق گسترده شده بود. همه چیز آرام بود و سمفونی سکوت در اتاق فریاد می زد و هر دم شکسته می شد و باز زاده می شد.ریتم موسیقی یکنواخت و کسل کننده تیک تاک مردم آن سمفونی سکوت خسته را هر دم می کشت و هر لحظه به آن زندگی می بخشید.ترکیب این دو به قدر غایت خیال انگیز است. صدای پای زمان در سرم عالمی فکر می آفریند و کم کمک در گرداب افکار در سیلانم غرق خواهم شد. دستم را بگیر تا اندکی باهم غرق شویم.بگذریم، باید اصل ماجرا را گفت،که بین دو جیغ عقربه سکوت وهم انگیزی است و این اندک برای عدم شدن هستی انسان کفایت است. درخت صمیمیت در اتاق گسترده شده بود. همه چیز آرام بود و سمفونی سکوت در اتاق فریاد می زد و هر دم شکسته می شد و باز زاده می شد.ریتم موسیقی یکنواخت و کسل کننده تیک تاک مردم آن سمفونی سکوت خسته را هر دم می کشت و هر لحظه به آن زندگی می بخشید.ترکیب این دو به قدر غایت خیال انگیز است. صدای پای زمان در سرم عالمی فکر می آفریند و کم کمک در گرداب افکار در سَیَلانم غرق خواهم شد. دستم را بگیر تا اندکی باهم غرق شویم.بگذریم، باید اصل ماجرا را گفت،که بین دو جیغ عقربه سکوت وهم انگیزی است و این اندک برای عدم شدن هستی انسان کفایت است.
* این نثر ادبی بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.
