گاهی دنیا زندگی را برایمان سخت می کند…
و ما ناامیدتر از همیشه این غم و سختی را می پذیریم…💔
اما ایا معنی ای دارد،جز یک امتحان الهی سخت…؟!
اری،امتحانات الهی برای انسان درد و اندوهی بسیار دارد…
اما باید قوی بود…
برای چیزهای خیلی باارزش تر مانندِ خانواده🌿
گاهی ما تلاشمان را می کنیم؛اما شاید تلاش بیشتری لازم است…
گاهی از این دنیا و تمام سختی هایش انقدر ناامید می شویم،که ارزوی مرگ می کنیم…
اما حواسمان نیست که چیزهای مهم تری هست که ما بخاطر ان ها داریم انقدر تلاش کنیم…🍃
اری،درست است که گاهی مسائلی مانند(پول)مارا ناامید می کند…
اری،من هم غمگین هستم…
هر روز به خودم می گویم:(امروز تلاشی بیش تر از دیروز می کنم برای خوشحالی خانواده ام.)
اما وقتی هر شب قیافه ی خسته ی پدرم را می بینم که تمام روز زحمت کشیده است برای ارامش من و خانواده ام…
انگار قلبم را به هزارتکه تقسیم کرده اند و هرروز تکه ای از ان ناپدید می شود…
درست است که دارم تلاش می کنم؛اما گاهی حس می کنم اگر هم نبودم ارزشی نداشتم،چون حالا هم که هستم فایده ای ندارم…
کاش همه می فهمیدند که این خنده هایم نقابی است برای پنهان کردن اشک هایم…💔
هرروز تلاش می کنم برای اینکه ثانیه ای لبخند واقعی مادرم را دوباره ببینم…
وقتی مادرم از مبلغ های زیادی که برای من و خواهرم خرج کرده اند می گوید…
ان جاست که الکی لبخند می زنم تا نکند ناگهان بغضم بشکند…
ان جاست که ارزو می کنم ای کاش وجود نداشتم تا شاید لازم نبود پدر و مادرم انقدر سختی بکشند…💔
من هرروز جمله هایی از امید می نویسم،با وجود اینکه بیشتر وقت ها حس می کنم ناامیدترین موجود این دنیا هستم…
اری،من دارم تلاش خودم را می کنم بیشترین تلاشی که لازم است…
اما حس می کنم فایده ای ندارد…
دیگر دارم می شکنم…💔
کاش توانی بیشتر داشتم…
الان تنها امید و پشت پناهی که دارم خدا است…
تنها خدا…🌿🍃
* این نثر ادبی بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.
