دائما خوشحال نگه داشتن خودت و لبخند زدن کار بسیار مشکلی است.باید هر لحظه به اطرافیانت در بهبه های زندگی انگیزه بدهی این در حالی است خودت را هم به سختی شاد نگه داشتی.مشکل است اما غیر ممکن نیست.
فردی که دچار افسردگی شده پی در پی به دنبال انگیزه است.چالش ذهنی که بتواند او را از دنیا فارغ کند و برای دقایقی به مشکلات فکر نکند.چالشی با چاشنی هیجان و انگیزه
و ان خود شطرنج است.
شطرنج جز جدایی ناپذیری از زندگی شطرنج باز هاست و هنگامی افراد وارد این دنیای پر هیاهو می شوند به طور عجیبی از دنیای و زندگی اصلی جدا می شوند و می توان تمایز اشکار انها را با افراد عادی حس کرد.درس هایی که شطرنج به شاگردانش می اموزد در هیچ مدرسه ای پیدا نمی شود و هیچ انسانی با زبانش نمی تواند بیان اش کند،زیرا شطرنج بازان انها را در بازی ها می یابند و با تمام وجود خود درک می کنند.
از لحظه ای که خسرو انوشیروان ساسانی این بازی را با نام چترنگ ابداع کرد تا کنون که با ریاست افرادی مثل کاسپاروف و کارلسن اداره می شود هرگز تکراری نشده است و هنوز راز های کشف نشده بسیاری دارد.
در حالت کلی بیشتر قهرمانان شطرنج قدرت نسبی در جهان دارند و اگر بخواهند می توانند این دنیا و جهان شطرنج را تغییر دهند،در برحه های زمانی متفاوت شطرنج دچار چالش های زیادی شده استه،همانند زمانی که روس ها با نام شوروی به داخل مسابقات دست بردند و با داوری ناعادلانه‌ای پیروز این میدان می شدند تنها بابی فیشر بود که در اعتراض به انها شطرنج را کنار گذاشت و سال های زیادی در تورنومنت ها حضور پیدا نکرد.
در سال های بعدی این ماجرا شاهد رقابت فیشر با بوریس اسپاسکی روس بودیم که با برد ان بازی سال‌ها حکمرانی روس‌ها بر دنیای شطرنج را خاتمه داد.
شطرنج شباهت زیادی به زندگی ما دارد.
گاهی ما سربازی شجاع می شویم که اجازه برگشت به گذشته را نداریم و سرسختانه به جلو پیش می رویم و در نهایت وزیری قدرتمند می شویم.گاهی هم شاهی ناامید و تنها در گوشه صفحه هستیم.
شطرنج جهان عجیبی است.امیدوارم هیاهو ی ان را با طوفان های رعد آسایش احساس کنید
* این نثر ادبی بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.
