لیام اُفلاهرتی، نویسنده معاصر ایرلندی، در 28 اوت 1896 در جزیره آران به دنیا آمد. خانواده‌اش که آرزو داشتند او به کشیشی برسد، او را به مدارس کاتولیک ایرلند فرستادند، اما او که تمایلی به این مسیر نداشت، تصمیم گرفت به دانشگاه دوبلین کالج برود و به تحصیل در رشته‌های مختلف بپردازد. در این دوران بود که علاقه‌اش به ادبیات و نوشتن به‌طور جدی شکل گرفت و از آن به بعد مسیر زندگی‌اش به سمت نویسندگی تغییر کرد.
در خلال جنگ جهانی اول، لیام اُفلاهرتی در گارد ایرلندی ارتش انگلیس خدمت کرد و تجربیات خود از این دوران را در آثارش به‌خوبی منعکس کرد. پس از پایان جنگ و بازگشت به ایرلند، او به مبارزات استقلال ایرلند و تأسیس ایرلند آزاد در سال 1922 پیوست. این فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی تأثیر زیادی بر نگاه او به جهان و جامعه داشت و بازتاب این تأثیرات در آثار ادبی او مشهود است.
پس از مشارکت در مبارزات سیاسی، اُفلاهرتی تصمیم به مسافرت‌های دور دنیا گرفت. او به‌عنوان دریانورد در کشتی‌هایی که به آمریکای جنوبی، کانادا و آمریکای شمالی سفر می‌کردند، به سیر و سیاحت پرداخت. این تجربیات جهانی و تنوع فرهنگی به او کمک کرد تا درک عمیق‌تری از زندگی و جوامع مختلف پیدا کند. پس از این سفرها، او برای اقامت دائمی به ایرلند بازگشت و به نوشتن پرداخت.
شور و احساسات جوانی و تأثیرات زندگی زاغه‌نشینان دوبلین بر آثار او به‌ویژه در رمان «خبرچین» (1925) به وضوح منعکس شده است. این اثر به‌خوبی تصویرگر مشکلات اجتماعی و فقر حاکم بر جامعه ایرلندی در آن دوران است. دیگر آثار برجسته او شامل «زن همسایه» (1924)، «شهید» (1927)، «شرم بر شیطان» (1934)، «قحطی» (1937)، «آدمکش» (1938) و «خاک» (1946) می‌باشد. این آثار نشان‌دهنده عمق تحلیل‌های اجتماعی و روان‌شناختی او هستند و به‌خوبی ساختارهای اجتماعی ایرلند را بررسی می‌کنند.
در سال 1930، اُفلاهرتی شرح زندگی خود را در کتابی با نام «دو سال» به رشته تحریر درآورد. این اثر، که به‌نوعی خودزندگینامه اوست، نگاهی صادقانه و عمیق به زندگی و تجربیات او ارائه می‌دهد و به‌خوبی نشان‌دهنده تحول شخصیت او در طول سال‌های مختلف است.
داستان‌های کوتاه اُفلاهرتی به‌ویژه به خاطر ساختار شعرگونه و چکامه‌وارشان شناخته شده‌اند و اغلب به‌عنوان نقطه قوت کارهای او در نظر گرفته می‌شوند. این داستان‌ها در مجموعه‌های مختلفی گرد آمده‌اند که از جمله آنها می‌توان به «برف بهاری» (1926)، «چادر» (1926)، «قوی وحشی» (1932) و «دو جانور دوست‌داشتنی» (1950) اشاره کرد. این مجموعه‌ها نمایانگر قدرت نویسنده در خلق داستان‌های عمیق و تأثیرگذار با نثری شاعرانه و منحصربه‌فرد هستند.
لیام اُفلاهرتی به‌عنوان نویسنده‌ای که توانسته است با بهره‌گیری از تجربیات شخصی و اجتماعی خود، آثار برجسته‌ای خلق کند، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر ایرلند و جهان دارد. آثار او همچنان به‌عنوان منابع مهمی برای مطالعه و تحلیل شرایط اجتماعی و انسانی به شمار می‌روند و تأثیر عمیق او بر ادبیات و فرهنگ معاصر ایرلند به‌خوبی شناخته شده است.
