خانه‌ی غم‌زده

با عشق می نویسم برای بهترین دوستم : ـ مدیسا
سلام ! من ماهلین نعیمی هستم . یک دختر ۲۷ ساله و تک فرزند ! در کربلا زندگی می کنم و اصالتا تبریزی هستم ! من دندانپزشک و استاد دانشگاه هستم !
من در نه سالگی پدر و مادرم را از دادم و زندگیم را در مکان های مختلفی ادامه دادم . از زندگی که داشتم راضی بودم ؛ تا اینکه … پدرم را در هفت سالگی و مادرم را در ۹ سالگی از دست دادم . مادرم را در ۳۲ سالگی و پدرم را در ۳۷ سالگی … زندگی برایم سخت و دشوار و البته خیلی غم انگیز شده بود . زندگی عالی داشتیم تا اینکه : روزی پدرم یک کار بانکی داشت و باید می رفت تا کارش را انجام دهد . وقتی در راه می رفت تصادف کرده بود . ماشین مانند کاغذی شده بود که آن را در دست مچاله کرده اند . با ما از بیمارستان تماس گرفتند و گفتند : آقای نعیمی در اثر تصادف به کما رفته است و امیدی برای زنده ماندنش نیست . این را که گفتند ، اشک از چشمانم جاری شد و به همراه مادرم به بیمارستان رفتیم تا پدرم را ببینیم . ساعت ها گذشت و ما همچنان چشم انتظار پدر بودیم . وقت ملاقات شد . رفتیم ملاقات پدرم . حال خرابی داشت اما پیش او گریه نمی کردم که ناراحت نشود . خودم را به زور نگه داشته بودم . وقت ملاقات تمام شد . اما دل کندن از پدرم بسیار برایم سخت بود . از اتاق خارج شدیم . از پشت شیشه گریه می کردم و به پدرم خیره شده بودم . دیدن پدرم در یک اتاق تاریک و داخل دستگاه و روی تخت ، برایم خیلی دردناک بود . چند ساعت گذشت … پرستار ها خبر آوردند که پدرم فوت شده است . این را که گفتند ، تمام بدنم سست شد و نتوانستم روی پاهایم بایستم و روی کاشی های راه روی بیمارستان افتادم و گریه کردم . پدرم را پوشیده از یک پارچه ی سفید رنگ و روی تختی از اتاق خارج کردند . تخت را گرفتم و پارچه را کنار زدم و بوسه ای بر پیشانی پدرم زدم . نمی توانستم دل بکنم . وقتی پدرم را دفن می کردند ، مرا نگذاشتند بروم . پدرم را دفن کردند . بدون پدر ، روزگارم سیاه شده بود .
وقتی پدرم را در اثر یک تصادف از دست دادم ، به ادامه ی زندگی علاقه و انگیزه ای نداشتم . زندگی را با مادرم پذیرفتم و با او زندگی کردم . وضعیت مالی خوبی نداشتیم و زندگی برایمان سخت بود . روز ها می گذشت و من غرق غم بودم و یک سال از فوت پدرم نگذشته بود و هنوز اشک هایم خشک نشده بود که مادرم را در اثر یک بیماری از دست دادم .
مادرم بیماری قلبی داشت . شبی به من گفت قلبم تیر می کشد . به او گفتم برویم دکتر شاید مشکلی پیش آمده است . مادرم گفت : خودم تنها می روم . تو بخواب ، فردا میخواهی بروی مدرسه . با اصرار مادرم ، خودش تنها رفت . ساعت ۱۲ نصفه شب بود …

* این داستان بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.