مسافرت ترسناک

“آه…” تو آه می کشی. از آخرین باری که از کار استراحت کردید مدت زیادی می گذرد.

آقای پیل که همان نزدیکی ایستاده است، می‌گوید: «برای پیاده‌روی بیرون برویم؟ می‌توانید از هوا و نور خورشید استفاده کنید.

“خب… باشه.”

او پیشنهاد می کند: «یک فنجان قهوه خوب هم به خوبی از بین می رود.

شما سر تکان می دهید. من فقط با دستیارم تماس می‌گیرم و به او می‌گویم برنامه‌ام را پاک کند…»

“لحظه ای طول می کشد، پس با خیال راحت خود را در اینجا در خانه بسازید.”

دوتایی روی صندلی های راحتی در کافه می نشینید و قهوه تان را سفارش می دهید. همانطور که نوشیدنی خود را می نوشید، به نقشه منطقه نگاه می کنید و سعی می کنید ایده هایی برای پیاده روی بیاندیشید.

آقای پیل می گوید: «به نظر می رسد حواس شما پرت شده است. “مشکلی هست؟”

“خب، داشتم فکر می کردم، آیا نباید بیشتر از یک مکان را بررسی کنیم؟” تو می گویی، به او نگاه می کنی. منظورم این است که ممکن است مقبره دومی وجود داشته باشد یا شاید اصلاً مقبره ای وجود نداشته است….

“اما این غیر ممکن است!”

“پس آیا ما فرض می کنیم که همه افسانه ها درست هستند؟ چه مدرکی داریم که این مکان واقعا وجود دارد؟” آقای پیل با آه می گوید.
“خب…ما هنوز فقط در حال حدس و گمان هستیم، اما از هیچی بهتر است، درست است؟”

او به دور نگاه می کند.
“آیا نمی خواهی این کار را انجام دهی؟” تو بگو

سرش را تکان می دهد. “این فقط یک تعقیب غاز وحشی است”

“بیا، آقای پیل. من نمی گویم که ما باید بیرون برویم و با هیولاها یا هر چیز دیگری مبارزه کنیم، اما … آیا فکر کردن به این که ممکن است درگیر چیزی شویم، خیلی بد است؟”

او به شما نگاه می کند و اخم می کند، سپس به نقشه نگاه می کند. او می‌گوید: «می‌دانی… شاید باید به آن ضربه بزنیم.

لبخند میزنی “واقعا؟”

او می گوید: “فقط توقع زیادی نداشته باشید. راه طولانی است، و من اخیراً احساس می کنم زیر آب و هوا هستم.” “اما بیایید آن را انجام دهیم. بیایید آن را امتحان کنیم.”
شما دو نفر مدتی در امتداد جاده بیابانی در سکوت قدم می زنید، قبل از اینکه کاروانی را در دوردست ببینید.
شما با شکستن سکوت پیشنهاد می کنید: «ما باید از آنها بپرسیم که آیا راه قبر را می شناسند یا خیر.»

آقای پیل به تایید سر تکان می دهد.

شما دو نفر با عجله به سمت کاروان می روید، و وقتی در گوشه ای قرار می گیرید، رانندگان را فریاد می زنید. “سلام!”
“متوقف کردن!” رهبر فریاد می زند و کاروان متوقف می شود..
شما به آقای پیل نگاه می کنید که از ناگهانی بودن همه چیز کمی گیج به نظر می رسد.

رهبر کاروان از کالسکه خود بیرون می آید و به سمت شما می رود.

“چه چیزی می خواهید؟” با بداخلاقی می پرسد و مشکوک به شما دو نفر نگاه می کند

آقای پیل می‌گوید: «ما تازه به سمت مقبره می‌رویم و می‌خواستیم بدانیم که آیا می‌توانید به ما بگویید چگونه آن را پیدا کنیم؟»، واضح است که از نگاه رهبر به او لذت نمی‌برد.

“آرامگاه؟” رهبر می‌گوید و به سمت شما قدم می‌گذارد و به داخل خم می‌شود. آن مکان جایی برای شما و دوست کوچکتان نیست. او می خندد. “شما فقط باید قبل از اینکه خیلی دیر شود به عقب برگردید.”

“و چرا این کار را انجام دهیم؟” آقای پیل می زند

“تو از صحرا نمی ترسی، نه؟”

“می ترسیم؟ ما نمی ترسیم!” تو فریاد بزنی “اما مقبره چه مشکلی دارد؟”

رهبر می خندد. “چرا، تا لبه پر از ارواح و ارواح است. جایی نیست که کسی برود.!”

“خب، چرا ما هیچ یک از این “ارواح و ارواح” را ندیده ایم؟ آقای پیل می‌گوید، دست‌هایش را جمع کرده است. “تمام آنچه ما دیده ایم شن و سنگ است.”

“تو آنها را خواهی دید. خواهی دید. و آرزو می کنی ای کاش هرگز به آنجا نمی رفتی.”

“و چرا این را به ما می گویی؟ می ترسی؟”

رهبر برای لحظه ای در سکوت به آقای پیل خیره می شود. سپس آهی می کشد و رو می کند.
به سمت کاروانش برگرد او زمزمه می‌کند: “اگر می‌خواهی خودت را بکشی، همین الان برو. اما توقع نداشته باش بهت کمک کنیم.”

آقای پیل اخم می کند و کاروان را در حال حرکت تماشا می کند. سپس به سمت شما برمی گردد.

او می‌گوید: «خب، تنها منبع اطلاعات ما اینجاست. “به نظر می رسد ما باید خودمان آن را بفهمیم.”

شما می گویید: “ما آن را پیدا خواهیم کرد.”

“من مطمئنم امیدوارم که انجام دهیم.”

تو جاده کویری به راه افتادی خورشید در بالای سر است، اما هنوز مقدار زیادی نور در روز باقی مانده است. گرما بسیار زیاد است و آقای پیل برای ساختن به شما نگاه می کند

مطمئن باش که حالت خوبه

ای کاش می شد همین را در مورد او گفت. شما به شدت عرق می‌کنید و در تلاش هستید تا سرعت خود را حفظ کنید، در حالی که به نظر می‌رسد او به راحتی از آن لذت می‌برد.

با احساس سرگیجه و گرما می گویید: «احتمالاً باید به زودی برای ناهار توقف کنیم.
شاید هم یک نوشیدنی))»

آقای پیل سری تکان می دهد. “من هم داشتم در مورد همین فکر می کردم.” دستش را در کیفش می برد و یک بطری آب بیرون می آورد. “اینجا.”

بطری را با سپاس از او می گیری.

متشکرم.» در حالی که کتک می خورید می گویید. پیشانی خود را پاک می کنید و سعی می کنید مقداری از عرق را پاک کنید.
آقای پیل می گوید: «من خودم کمی گرسنه می شوم.

در کیفش حفر می کند و یک ساندویچ بیرون می آورد. “نیم میخوای؟”

“نه ممنون. فقط مقداری میوه می خورم. هضم آن در این گرما راحت تر خواهد بود.”

سر تکان می دهد. “این ایده خوبی است.” او یک تکه میوه به شما پیشنهاد می دهد که شما با قدردانی پذیرفتید. شما دو نفر در سکوت غذا می خورید، در حالی که خورشید بر شما می تابد و گرما غیر قابل تحمل می شود.
در نهایت، خورشید شروع به غروب می کند و می بینید که هنوز نور زیادی باقی مانده است.

“آیا ادامه دهیم؟” آقای پیل می پرسد. شما سر تکان می دهید.
من خودم کمی گرسنه می شوم. کمی غذا چطور؟”

“فکر خوبی است. چرا کمپ راه اندازی نمی کنیم و یک شام مناسب نمی خوریم؟
من می‌روم هیزم بیاورم، می‌توانی کمی آب جمع کنی.»

من می توانم به جمع آوری هیزم کمک کنم!” شما پیشنهاد می کنید.

آقای پیل لبخند می زند. “اشکالی ندارد. چرا تا زمانی که من شروع به برپایی کمپ می کنم، نمی روی و آب بیاوری؟”

شما می گویید: “من حدس می زنم که این راحت تر باشد.” “من بلافاصله با آب بر می گردم!” شما شروع به فرار می کنید، اما آقای پیل بازوی شما را می گیرد. “چیه؟”

مطمئنی؟ بدم نمیاد کمک کنم.”

او می گوید: “اشکالی ندارد. باید بروی و آب را تا زمانی که هنوز روشن است بیاوری.”

شما سر تکان می دهید، کمی احساس ناخوشایندی می کنید

شما در یک اتاقک کوچک با دیوارهای سنگی هستید که یک در چوبی سنگین در دیوار شما قرار دارد

ترک کرد. خیلی کوچکتر از خانه خودتان است، اما نه به بزرگی کلبه ای که با پدرتان در آن زندگی می کردید.

گذرگاهی پر پیچ و خم و غاردار با ستون‌هایی از سنگ. در انتهای آن یک شعله کوچک و سوسوزن است.

شعله این است… شما کاملاً مطمئن نیستید که چیست.

شعله است…

مکان در هرج و مرج است و فریاد مجروحان فضا را پر کرده است. نگهبانان در حال دویدن هستند، سعی می کنند همه چیز را سازماندهی کنند، اما شما در پیدا کردن مسئول مشکل دارید.

دستی را روی شانه ات حس می کنی و می چرخی.
آشپزخانه سقفی کم دارد و وقتی به آشپزخانه نگاه می کنید کمی شبیه یک غول می شوید

کمدهای بالای سینک کف از چوب تیره صاف ساخته شده است. باید با احتیاط از یک دری کم ارتفاع عبور کرده و به داخل سالن بروید تا جایی برای مرد قد بلند باز کنید.

اتاق دراز و باریک با درخشش کم‌رنگ خورشید قرمز روشن می‌شود، نوری که از یک پنجره در بالای سرش می‌گذرد. هیچ نشانی از زندگی وجود ندارد، به جز یک تابه سیاه شده بزرگ که روی زمین افتاده و جسد مردی میانسال، شاید آشپز.
شما داخل یک سالن زیبا هستید، با فرش های غنی و مبلمان حکاکی شده.

یک درگاه پرده دار به سمت راست منتهی می شود. یک درگاه قوسی به سمت چپ منتهی می شود. یک شومینه و دو درب به پشت سالن منتهی می شود.

شما در دفتر PINACLE PRESIDENT، موسس شرکت هستید. اتاقی است مرتب، با چند گیاه و یک میز خوب.

شما در یک دفتر خصوصی هستید.

(معاینه کردن)

اینجا کتابی روی میز است، اما شما آنقدر درگیر پنجره شیشه‌ای بزرگ هستید که نمی‌توانید آن را بخوانید.

(معاینه کردن)

یک خودکار روی میز اینجا قرار دارد، اما شما آنقدر درگیر پنجره بزرگ شیشه ای هستید که نمی توانید با آن بنویسید.

(معاینه کردن)

یک میز فانتزی با یک صندلی چرخان جلوی شما می‌نشیند. سطح میز صاف و صیقلی می شود و صندلی به عقب رانده می شود.
شما وارد دفتری شده اید که احساس می کنید ممکن است نخواهید در آن نفوذ کنید.

***

(کشوی میز باز)

در این کشو چند کاغذ وجود دارد.
اینجا.

یک کیف پول و یک حلقه کلید نیز وجود دارد.

عکس دختر جوان.

وارد دفتری شده اید که احساس می کنید ممکن است نخواهید در آن نفوذ کنید.

***

(کشوی میز باز)

شامل 60 دلار و یک کارت خودپرداز.

کلیدهای حلقه به نظر می رسد که برای این کشو مناسب هستند.

کیف پول شامل 60 دلار و یک کارت خودپرداز است. شامل 60 دلار و یک کارت خودپرداز.

کلیدهای حلقه به نظر می رسد که برای این کشو مناسب هستند.

از پنجره به بیرون نگاه می کنی و کوچه ای بین دو ساختمان می بینی. خلوت است

از پنجره به بیرون نگاه می کنی و کوچه ای بین دو ساختمان می بینی. خالی از سکنه است.، شهر عنصیات الدیار، تابلوی خیابانی است که در سمت چپ پنجره روی یک تیر قرار دارد.

بیرون از پنجره یک راه آتش نشانی وجود دارد. دارای سه پله است.
پله ها انگار تا طبقه همکف پایین می آیند.

دارای سه پله است.

پله ها انگار تا پشت بام بالا می روند.

(بالا رفتن از پله)

***

شما خود را در پشت بام دفتر می بینید.

پله ها انگار تا پشت بام بالا می روند.

(بالا رفتن از پله)

***

شما خود را در پشت بام دفتر می بینید.

دری وجود دارد که به سمت پایین منتهی می شود، اما شما دری را به جای دیگری نمی بینید.

این سقف دارای یک راهرو و دو مجموعه پله است. هیچ کس دیگری روی پشت بام نیست.

(برگرد پایین)

***

تو برگردی پایین دفتر

سعی کن ترک کنی)

***

درب قفل شده است.

(پنجره بررسی)

خیلی کوچک است که بتوانید از آن عبور کنید.

(از درب عبور کنید)

***

شما در یک گذرگاه باریک هستید.

(کلید را بیرون بیاورید)

***

نمیدونی واسه چیه

(حلقه کلید را بررسی کنید)

***

روی این حلقه کلید یک کلید وجود دارد.

کلید بگیر)

***

شما کلید دارید.

(سعی کنید در را با کلید باز کنید)

***

قفل در را باز می کنی

اکنون در باز است.

***

شما در یک کوچه بین دو ساختمان هستید.

شما نمی دانید چرا در دفتر قفل شده اید.

فرار آتش سوزی که بیرون از پنجره بود ناپدید شده است.

(بالا رفتن از پله)

***

شما خود را در پشت بام دفتر می بینید.

دری وجود دارد که به سمت پایین منتهی می شود، اما شما دری را به جای دیگری نمی بینید.

این سقف دارای یک راهرو و دو مجموعه پله است. هیچ کس دیگری روی پشت بام نیست.

(برگرد پایین)

***

تو برگردی پایین دفتر

(برگرد پایین)

***

تو برگردی پایین دفتر

(سعی کن ترک کنی)

***

درب قفل شده است.

(پنجره بررسی)

خیلی کوچک است که بتوانید از آن عبور کنید.

(از درب عبور کنید)

***

شما در یک گذرگاه باریک هستید.

(کلید را بیرون بیاورید)

***

نمیدونی واسه چیه

(حلقه کلید را بررسی کنید)

***

روی این حلقه کلید یک کلید وجود دارد.

کلید بگیر)

***

شما کلید دارید.

(سعی کنید در را با کلید باز کنید)

***

قفل در را باز می کنی

اکنون در باز است.

***

شما در یک کوچه بین دو ساختمان هستید.
یکهو از خواب پریدم نفس عمیقی کشیدم
انگار همه اینها یک خواب بوده است.

 

* این داستان بدون هیچ ویرایش و تغییری و کاملا مطابق متن ارسال شده توسط نویسنده می باشد.