وینسِنت بِلاسکو ایبانِز نویسنده مشهور اسپانیایی در ۲۹ ژانویه ۱۸۶۷ در والنسیا به دنیا آمد. در شانزده سالگی به مادرید رفت و وارد دبیرستان حقوق شد و مدتی منشی مانوئل فِرناندِز گُنزالس نویسنده معروف بود و در این زمان بود که به سیاست گرایش پیدا کرد و به جرم داشتن افکار انقلابی از دانشگاه مادرید اخراج شد و در سال ۱۸۸۹ به دلیل شرکت در جنبش ضد استبدادی به فرانسه تبعید شد.
چند سال بعد به کشورش بازگشت و روزنامه «ملت» را که ارگان نهضت جمهوریخواهان اسپانیا بود تأسیس کرد و نخستین رمان های خود را به نام گل بهار (۱۸۹۵) و آرزوی تارتانا برای همین روزنامه نوشت.
مدتی بعد بار دیگر ناچار به فرار از اسپانیا شد، اینبار به ایتالیا رفت و در بازگشت به اسپانیا خود را به ستاد ارتش معرفی کرد، در نتیجه بازداشت و به چهار سال زندان محکوم شد. نه ماه بعد بخشیده شد و از طرف مردم زادگاهش والنسیا به نمایندگی مجلس انتخاب شد. در همین زمان بود که کتاب معروف سرزمین های نفرین شده را نوشت که درباره زندگی دشوار و پرمشقت کشاورزان ناحیه والنسیا است.
ایبانز تا سال ۱۹۰۹ در عالم سیاست بود، اما از آن پس از سیاست کناره گرفت و به جهانگردی و فعالیت ادبی پرداخت و به آرژانتین و پاراگوئه در آمریکای جنوبی رفت. در سال ۱۹۱۴ به اروپا بازگشت و از بی طرفی اسپانیا در جنگ جهانی اول حمایت کرد.
بلاسکو ایبانز در ۲۸ ژانویه ۱۹۲۸ در منتون فرانسه جان سپرد.
ایبانز از لحاظ سبک نویسندگی پیرو مکتب ناتورالیسم واقعگرایانه قرن نوزدهم اروپاست و از این لحاظ یادآور سبک امیل زولا نویسنده مشهور فرانسه است. بهترین آثار او آن هایی است که به توصیف زندگی مردم زادگاهش والنسیا پرداخته است.
از دیگر آثار او: گل و نی (۱۹۲۰)، سونیکای هرجایی، کلیسا و مشرق زمین، خون و شن (۱۹۰۸)، رنوسترام (۱۹۱۷) و چهار سوار را می توان نام برد.
